Wat is een aardappelnematode en hoe ermee om te gaan?

De aardappelnematode verscheen in 1949 op het grondgebied van de USSR. De eerste uitbraken van infectie werden ontdekt in de regio Kaliningrad. Microscopische wormen zijn gevaarlijk omdat ze in de eerste jaren van bodembesmetting geen invloed hebben op de productiviteit van aardappelen en hun smaak, maar naarmate ze zich vermenigvuldigen en zich op de site verspreiden, vernietigen ze meer dan 60% van het gewas.

Overweeg de beschrijving van de plaag en de methoden voor het behandelen van de planten die erdoor worden aangetast.

Beschrijving van de plaag

Het aardappelnematode is een quarantaine-plaag die behoort tot de cystevormende nematoden van de Heteroderis-familie (verschillende nematoden). Naast aardappelen treft het andere planten van de Solanaceae-familie (aubergines, tomaten, physalis). Afhankelijk van het klimaat geeft het 1-2 generaties per jaar. De voortplanting is biseksueel.

Rondwormen worden gekenmerkt door een scherp seksueel dimorfisme (twee verschillende vormen van individuen binnen dezelfde soort). Het vrouwtje is 380–1070 µm lang en 275–965 µm breed. De lichaamskleur is parelwit, de vorm is halfrond of ovaal. Tijdens de ontwikkeling verandert de kleur van wit naar geel. Tijdens de overgang naar het cyste stadium wordt het vrouwtje goudkleurig.

De mannelijke lengte is 890-1270 µm, de breedte is 31-46 µm. Het lichaam is wormvormig, aan de uiteinden versmald.

De larve is 366–570 µm lang en 18–26 µm breed. Het lichaam is aan beide kanten versmald.

De vitale activiteit van volwassenen vindt plaats in de wortelstok van de aardappel bij een temperatuur van + 15 ... + 20 ° C. Mannetjes voeden zich niet. Hun belangrijkste taak is om een ​​vrouwtje te vinden en haar binnen 10 dagen te bevruchten. Daarna sterft het mannetje.

Een vrouwtje reproduceert 200–1000 eieren, die overwinteren in een cyste (een dood vrouwtje met eieren). De cyste verlaat gemakkelijk de wortels en blijft tot de lente in de grond. Bij een luchttemperatuur van + 12 ° C verschijnen larven die aardappelen infecteren.

Een generatie ontwikkelt zich gedurende 38-48 dagen. Nat weer met langdurige regen bevordert de intensieve voortplanting en ontwikkeling van het aardappelnematode.

Nematode soorten

Er zijn verschillende soorten rondwormen: goud, steel, bleek, gal, blad. Aardappelen zijn vatbaar voor infectie met gouden nematoden.

gouden

Het ongedierte dringt de wortelstok binnen en voedt zich met plantensappen. Hierdoor komen voedingsstoffen moeilijk bij de stengels, groenten en jonge knollen. De aardappelstruik begint te drogen vanaf de onderste bladeren. Knollen worden klein of helemaal niet gevormd. De wortelstok is sterk vertakt. De mensen noemen dit fenomeen baard.

Mannetjes lijken op kleine wormen. Het lichaam van vrouwtjes is bolvormig; 384 dagen na de bevruchting is het gevuld met eieren. In de herfst wordt het donker, wordt het goudbruin.

Afgebeeld is een gouden aardappelnematode.

Stam

Deze worm is slechts 1,7 mm groot en infecteert aardappelstelen en -knollen. Kleine donkere vlekjes zijn duidelijk zichtbaar op de geïnfecteerde knol. Onder de huid kun je delen van los, licht vlees zien. Het oppervlak is bedekt met scheuren, er vormt zich droge rotrot onder.

Bij overmatig vocht ontstaat een stengelaaltje. De worm parasiteert in vochtige kelders, kruipt van knol naar knol en infecteert al het plantmateriaal.

Bleek

De bleke nematode heeft een ontwikkelingscyclus die vergelijkbaar is met die van de gouden nematode en verschilt alleen in kleur. In dit geval krijgt het witte lichaam van het vrouwtje een bruine tint.

De eerste tekenen van een nederlaag zijn pijnlijke aanblik van struiken. Op dergelijke planten worden niet meer dan 3 stengels gevormd, die voortijdig geel worden. De infectie verspreidt zich naar boven, beginnend bij de onderste bladeren, en bedekt geleidelijk de hele struik.

Een kleine hoeveelheid kleine aardappelen met een gewicht van niet meer dan 40 g wordt gevormd op een zieke struik.

Gallisch

Galnematode tast aardappelwortels en -knollen aan. Het parasiteert pompoengewassen: pompoen, pompoen, meloenen, pompoenen. Op de knollen verschijnen bultjes, soms uitgroei, tot wel 3 cm doorsnede De geïnfecteerde plant heeft geen voedingsstoffen en vocht.

Vel

De kleinste nematodensoort. De lengte van de worm is niet groter dan 1 mm. Het lichaam is kleurloos. Het ongedierte beweegt zich in de geïnfecteerde plant en veroorzaakt de aanhechting van virale infecties.

Bladaaltjes parasiteren niet alleen aardappelen, maar ook chrysanten en tomaten.

Op de bladeren verschijnen gelige vlekken. Al snel droogt het groen op en valt het af. De worm verspreidt zich door wonden op de plant.

Symptomen van een nederlaag

Het gevaar van het aardappelnematode schuilt in het latente verloop van de ziekte. De eerste tekenen verschijnen wanneer het aantal ongedierte een kritiek punt bereikt. Op de aardappelplantage verschijnen "kale plekken": gele en droge struiken zijn zichtbaar tussen de groene massa. Knollen worden kleiner.

Kleine ronde cysten die lijken op zandkorrels zijn zichtbaar onder een vergrootglas. Vaak zijn ze onzichtbaar, maar bij de geringste verdenking is het beter om een ​​verwelkte struik aan het laboratorium te overhandigen.

Hoe om te gaan met een plaag

Een aardappelnematode wordt gedefinieerd door de volgende uitdrukking: "Het brandt niet in vuur, verdrinkt niet in water." Om mee te vechten plaag het is erg moeilijk, hiervoor voeren ze een hele reeks maatregelen uit, waaronder agrotechnische technieken en behandeling met chemicaliën. Tegelijkertijd garanderen geen middelen absolute effectiviteit. Boeren van de EU-landen hebben uitgebreide ervaring met het bestrijden van nematoden, aangezien het daar eerder verscheen dan in Rusland.

Referentie. Als uw site zich in de quarantainezone bevindt en u zich aan een aantal regels houdt, kunt u uitstekende aardappelen telen. Het is belangrijk om te onthouden: een product uit zo'n zone wordt gebruikt bij het koken, maar wordt niet verkocht in andere regio's.

De uiteindelijke overwinning op het aardappelnematode zal meer dan een decennium van continu werk vergen, maar de plaagpopulatie kan in 1-2 jaar worden verminderd.

Als er niet meer dan 3-5 cysten per 100 cm3 grond zijn, is er geen schade aan de aardappelen. Een significante afname van de opbrengst wordt waargenomen wanneer 10-16 cysten per 100 cm3 land worden aangetroffen.

Agrotechnische methoden

Om de plaag te bestrijden, worden eenvoudige maar effectieve agrotechnische en preventieve methoden gebruikt:

1. Gewasrotatie. Aardappelen worden meerdere jaren achter elkaar niet in hetzelfde gebied geplant. Zelfs als een gewas niet vaker dan eens in de 3-4 jaar op één plaats wordt geplant, zal een ernstige toename van de aaltjespopulatie niet eerder optreden dan over 40-45 jaar.
2. Ongediertebestendige rassen worden slechts 3 jaar op rij geplant, het volgende jaar kiezen ze voor gewoon plantmateriaal. Er is nog een andere optie: alleen gewassen telen met een hoge mate van bescherming, maar om de 4 jaar van variëteit veranderen.
3. In de herfst worden aardappeltoppen en onkruid uit het besmette gebied geoogst en verbrand, waarbij voorzorgsmaatregelen worden genomen. Het werkinstrument wordt gedesinfecteerd met een 4% formaline-oplossing.
4. In de herfst en lente wordt de grond bemest met ureum. Stikstof is schadelijk voor aardappelnematoden. Met een lichte verspreiding van het ongedierte op de site graven ze een gat, dumpen de toppen en onkruid erin, bedekken alles met ureum (5-6 kg / 1 m3 groene massa) en strooien het er bovenop met aarde uit een "schoon" gebied.
5. Er wordt voor het planten gekozen voor gezond materiaal. De knollen worden gewassen en behandeld met een oplossing van kaliumpermanganaat (0,5 g / 10 l).
6. Voeg bij het uitstappen in de gaten 1 eetl. l. vogelpoep. Uit verse uitwerpselen wordt een oplossing bereid in een verhouding van 1:10 en het gebied wordt bewaterd.
7. Naast de bedden worden rogge, bonen, erwten, goudsbloemen, klaver en mosterd geplant. De wortels van deze planten scheiden stoffen af ​​die schadelijk zijn voor de nematode.Als in het tweede decennium rogge op het veld wordt gezaaid, wordt tot 90% van de larven vernietigd en wordt gerot stro gebruikt kunstmest in het voorjaar. Nopjes met stikstof worden gevormd op de wortels van peulvruchten. De zaden worden direct in de kuilen gedaan of tussen de rijen aardappelen geplant.
8. Geringd (regenwormen) zijn natuurlijke vijanden van de nematode. Door de vruchtbaarheid van de bodem te verhogen, ontstaan ​​er gunstige omstandigheden voor hun voortplanting.

Chemische methode

Wanneer de aardappelnematode massaal wordt verspreid, worden chemicaliën gebruikt. De verwerking wordt 6 weken vóór het planten van de cultuur uitgevoerd, volgens de aanbevelingen van de fabrikant.

Voor de vernietiging van nematoden worden krachtige fungiciden gebruikt: chloorpicrine, broommethaan (methylbromide), Nemagon. Dit geld komt vrij in de vorm van giftige gassen. Ze worden gebruikt om grond en zaadmateriaal te verwerken. Gifstoffen dringen in het ademhalingssysteem van wormen en veroorzaken hun dood. Het werk wordt uitgevoerd ter bescherming van de huid en luchtwegen.

Preparaten op basis van organofosfaatnematiciden (lindaan, karbofos, fosfamide) worden gebruikt om stengel- en bladnematoden te elimineren. De voorbereide oplossingen irrigeren het plantmateriaal.

Belangrijk! Gezien de hoge toxiciteit van geneesmiddelen tegen aardappelnematoden, landen knollen in de behandelde gebieden worden geproduceerd in 20-50 dagen.

Biologische preparaten "Basamil", "Phytohit", "Nematofagin BT", "Pecilomycin" hebben geen toxisch effect op knollen en zijn effectief tegen de plaag.

Volksmanieren

Een van de meest effectieve volksmethoden om van nematoden af ​​te komen, is door kokend water over de grond te gieten. Kruideninfusies en afkooksels zijn niet bestand tegen de plaag.

Het besmette gebied wordt gelijkmatig besproeid met kokend water tot een diepte van 20 cm. Er wordt een plastic folie overheen getrokken. Hierdoor zal de aarde langzamer afkoelen. De methode vernietigt wormen die zich alleen in de bovenste bodemlaag nestelen. De nematoda, parasiterend in de diepe lagen, verhuist naar een ander deel van de tuin.

Schade aan mensen

De plaag vormt geen gevaar voor mensen. Door een nematode aangetaste knollen zijn echter ongewenst: ze verliezen hun smaak en krijgen een onaantrekkelijke presentatie.

Aardappelrassen die resistent zijn tegen nematoden

De tabel toont rassen met immuniteit voor nematoden. Het wortelsysteem van planten is bestand tegen parasieten en doodt ongeveer 80% van de wormen.

Gevolgtrekking

Aardappelnematode is een verraderlijke plaag die de tuinman zonder gewas kan achterlaten als er niet op tijd bestrijdingsmaatregelen worden genomen. Het is moeilijk om het te vernietigen, maar naleving van de regels van de landbouwtechnologie en preventieve maatregelen (vruchtwisseling, oogsttoppen en onkruid, desinfectie van zaadmateriaal, selectie van rassen die bestand zijn tegen ongedierte, stikstofbemesting), behandeling van aardappelen met fungiciden op basis van organofosfaatnematiciden en giftige gassen, besproeien van de bedden met kokend water aanzienlijk verminderen populatie van wormen.